Veel gezonde mensen staan niet stil bij de gedachte dat een hartstilstand hun levenskwaliteit drastisch kan verslechteren, maar als je een medische ziekte of aandoening hebt weet je als geen ander dat levensduur niet gelijk staat aan levenskwaliteit.
We hebben geen controle over dingen die ons overkomen, maar wel over hoe we omgaan met dingen die ons te wachten staan. Je hebt de mogelijkheid om weloverwogen en diepdoordachte keuzes te maken over je eigen leven: Wil ik gereanimeerd worden bij een hartstilstand? Wat wil ik dat artsen doen als ik erg dement ben of in coma lig en niet meer kan praten? Welke behandelingen wil ik wel en niet krijgen? Deze wensen kun je vastleggen in een wilsverklaring.
Er zijn geen richtlijnen voor de exacte invulling van een wilsverklaring: het gaat immers over jouw leven en jouw wensen. Taalfouten zijn hierbij totaal niet belangrijk – zolang de boodschap maar glashelder is. Het maakt niet uit je de verklaring typt of schrijft. Schrijf het in je eigen woorden op en op zo’n manier dat er absoluut geen twijfels over kunnen ontstaan. De wilsverklaring blijft altijd geldig. Wanneer je wensen veranderen, kun je wilsverklaring laten aanpassen.
Op de website van Thuisarts.nl vind je een invulformulier voor een schriftelijke wilsverklaring. Vertel je naasten wat je wel en niet wilt en bespreek je wensen en grenzen met de dokter. Het is belangrijk dat je arts weet wat je wil en dat jij weet wat je arts voor je kan doen. Wanneer je de wilsverklaring hebt ingevuld met je naam, handtekening en datum is deze meteen geldig. Je hoeft dus niet naar een notaris om een officieel document te laten maken.
De door jou ingevulde wilsverklaring wordt gebruikt als je zelf geen beslissingen meer kunt nemen. De verklaring spreekt voor jou wanneer jij niet in staat bent om dat zelf te doen en representeert jouw wensen en grenzen.
Een euthanasieverklaring is een verklaring waarin je aangeeft wat voor jou onder ‘’ondraaglijk’’ en ‘’uitzichtloos’’ lijden valt. Je schept daarmee duidelijkheid over in welke gevallen een arts kan overgaan tot levensbeëindiging (euthanasie). Een wilsverklaring is veel breder. Hieronder valt bijvoorbeeld een behandelverbod, een niet-reanimeren verklaring en de naam van je vertegenwoordiger die namens jou praat wanneer je dat zelf niet meer kunt.
Hoewel de wilsverklaring bindend is voor professionele hulpverleners, biedt het geen garantie dat je niet gereanimeerd wordt. Als je in je wilsverklaring aangeeft dat je absoluut niet gereanimeerd wilt worden, dan verbied je daarmee professionele hulpverleners om jou te reanimeren. Niet-professionele hulpverleners, zoals EHBO’ers en burger- en bedrijfhulpverleners, zijn echter niet verplicht om zich aan deze behandelbeperking te houden. Daarnaast gaan hulpverleners in het geval van een medische noodsituatie doorgaans meteen over op het redden van levens en zullen ze niet de inhoud van je tas doorspitten naar een wilsverklaring – tenzij het voor hen in één oogopslag duidelijk is (door middel van bijvoorbeeld een niet-reanimerenpenning en een niet reanimeren armband) dat je dit absoluut niet wilt.
Een behandelbeperking is het afzien van een bepaalde behandeling zoals reanimatie. Is er sprake van GEEN behandelbeperking dan mogen hulpverleners dus alle hulp toepassen. Wil je meer weten of een wilsverklaring downloaden? Kijk dan op de site van de rijksoverheid of bestel een niet-reanimeren armband in onze webshop.
